Saint Père - Marigny-l’Eglise

16 augustus 2011

Bij het ontwaken, kijk ik naar buiten en zie het klooster en de basiliek van Vezélay prachtig boven het wolkendek uitsteken. Het is een geweldig gezicht en het is net of het in een meer ligt.

Het ontbijt is helaas lang niet zo uitgebreid als de prijs deed vermoeden. Wij starten bij de kerk waar we gisteren zijn gestopt. Door het ontbijt zijn we wat later dan gepland en gaan vlug op stap.

Dan kom ik er snel achter dat de track niet klopt met de richting. Dus lopen we terug en zien de bordjes richting Santiago. Die gaan we volgen en vergeten vlug de GPS-route, die ik heb gedownload, dat blijkt de fietsroute te zijn.

De afstand is wel wat meer dan via de GR 13, die we van plan waren te gaan volgen. Volgens planning zullen we vandaag ook zo’n 2000 meter gaan stijgen. Het is niet druk op het pad, we zien alleen één Frans echtpaar, dat op een andere route wandelt.

Net na Cure, treffen wij Theo van de Ven, onze vaste begeleider met de koffie. Grote winkels bleken er niet te zijn en in een buurtwinkeltje hadden ze slechts 1 kuipje margarine en 2 stokbroden. Hopelijk vindt hij later op dag wat meer.

We laten ons de koffie goed smaken en gaan dan weer verder op pad. Het is behoorlijk warm en de zon schijnt volop. Mijn hoedje blijkt geen overbodige luxe.

Bij Saint-André-en-Morvan zien we een café, gaan daar op het terras zitten en bestellen een biertje.

De gastvrouw is niet erg vriendelijk en met moeite krijgen wij van haar een stempel in onze paspoorten.

En toen iemand van ons om een nette stempel vroeg, was het helemaal over.

Dan krijg ik een telefoontje van Theo dat hij 200 meter verderop bij de kerk zijn soeppost heeft opgezet.

We vertrekken meteen en geven het cafeetje een 4 als beoordeling en dat is dan alleen voor het mooie uitzicht. Theo staat lekker in de schaduw van een paar bomen en hij heeft goulashsoep gemaakt. Dat geeft nieuwe energie en wij gaan dan ook weer vlug verder.

We wandelen langs een oude wasplaats en we dalen snel af naar de beek van Le Soloir. Het blijkt gezichtsbedrog want er zitten ook behoorlijk wat klimmetjes tussen voordat we daar aankomen.

We zijn allemaal blij dat we er zijn, want aan de laatste klim vanaf het stuwmeer Cresent leek geen einde te komen. Uiteindelijk komen we in het plaatsje Marigny-l’Eglise, waar we overnachten.

Theo van de Ven heeft al moeten vaststellen, dat het enige café hier gesloten is.

Gelukkig hebben we nog een biertje in de koelbox. Wij hebben vandaag 26 km afgelegd. De besproken kamers zijn wel wat klein, maar ik slaap goed.

Marigny-l’Eglise - Saut de Gouloux

17 augustus 2011

We ontbijten om 06.30 uur en om 7.30 uur gaan we met het busje naar het centrum van Marigny-l’Eglise om daar onze route te hervatten.

Ook vandaag beginnen we met veel bossen en weinig uitzicht. Het wordt veel klimmen en dalen tot we bij ons postje in Le Vieux Dun komen. Daar nemen wij koffie met koek en gaan dan weer vlug verder.

Bij Pont-du-Montral gebruiken we het diner. Helaas is de snelheid van de bediening en doorgang van de gerechten “á la Escargot”. Op het eten valt echter helemaal niets aan te merken. Wat later dan we van plan waren stappen we weer op.

Wij klimmen naar de boswachterij van Breuil, er blijkt geen eind aan te komen. Al ons luie zweet, zover nog voorhanden, raken we nu echt kwijt.

Wij passeren een gîte en houden een korte pauze om wat te drinken en onze watervoorraad aan te vullen, dan gaan we weer snel verder.

Eerst volgt een lange weg, daarna beginnen we aan de afdaling naar Port des Epines.

Maar al snel moeten we weer klimmen. Wies wil gewoon langs de weg verder wandelen, als ze alweer een klim voor zich ziet. Gelukkig komt op dat moment Theo aanrijden. Samen houden zij het vandaag verder voor gezien.

Voor ons volgt zo’n 250 meter stijgen en dat gaat zo gewoon verder over een ander pad. Wij zijn dan ook erg blij dat we Saut de Gouloux in het vizier krijgen.

Niet lang daarna laat ik me een grote cola en een ijscoupe goed smaken.

https://goo.gl/maps/9QtepoeHBAYWsUZeA

Saut de Gouloux - La Croisette

18 augustus 2011

Wij verblijven 2 dagen in Athez. Afgelopen nacht heeft het geonweerd en hard geregend, maar als we aan onze wandeling beginnen is het weer droog en warm.

De afstand naar het stuwmeer van Lac des Settons valt mij wat tegen. De afstanden die in onze routebeschrijving staan wijken nogal af en zijn veelal langer dan vermeld staat.

We komen door een plaatsje met een klompenmakerij. We kijken daar even kort binnen, maar willen ook weer niet te veel tijd verliezen.

Onze dagafstanden zijn eigenlijk wat te hoog gegrepen, zeker met de warmte erbij. Gelukkig is er hier nog veel schaduw.

Bij een meer zit Theo met koffie en een chocoladebroodje op ons te wachten en dat gaat er goed in.

Daarna lopen wij even langs de oever van het meer. Heerlijk even niet klimmen en dalen en dat loopt nog erg prettig ook.

Bij Chevigny laat ik de anderen gewoon doorwandelen en ik maak daar even gebruik van een keurig toilet. Dat is toch beter dan die twee voetstappen in de gîte. Nog een grote coupe ijs toe om de calorieën nog even bij te werken en dan weer op pad.

Theo staat bij Grosse een kleine 1,5 km verderop, maar na die korte tussenstop haal ik Arie toch nog in.

We komen voorbij het huis van een Nederlander, maar deze is erg stug en komt vast niet uit een gastvrije streek.

Nu duiken we snel het woud weer in en moeten verschillende stroompjes oversteken, de keien beproeven onze voeten hier wel heel erg.

In Anost doen wij even een paar inkopen, want vanavond maak ik voor de warme maaltijd nasi goreng klaar. Op het laatste stuk naar de gîte, waar we overnachten is het nog volop klimmen en dalen en uitgeblust bereiken we de gîte.

Ik ben helemaal kapot en moet heel even een korte rust nemen voordat ik aan het klaarmaken van avondeten kan beginnen. Dat laatste valt niet mee, maar iedereen gaat daarna tevreden naar bed en ikzelf lig er zelfs als eerste in.

Terwijl ik zo nog even tussen waken en slapen lig na te denken over de afgelopen wandeldagen, realiseer ik me dat ik toch het echte pelgrimsgevoel mis. De route volgt wel het fantastisch langeafstandspad de GR 13, maar het heeft niets met Sint Jacobus en wij zien ook helemaal geen pelgrimerende wandelaars.
Soms denk ik dat ik een verkeerde route heb genomen.

https://goo.gl/maps/CttpfqjL3D6yupUp9

fShare

Tweet