Wandelen na een oefening
Friessenweg, Pickerweg, Weserberglandweg, Wittekindsweg, Toddenweg, Hanzeweg, Hessenweg, Marskramerweg
Daar mijn echtgenote niet erg enthousaist was over het wandelen, zocht ik soms mogelijkheden toch op pad te gaan. Een mogelijkheid was om de oefening wat langer te maken of mee te gaan
Soms ging ik mee met een gevechtseskadron z.g. mee en ging dan gewoon wandelen in Duitsland, dat kostte me wel verlof, maar door de vele diners die vaak tot na 24 uur duurde had ik een groot aantal uren opgespaard.
Zo ging ik op een keer vanaf Osnabrück met de trein naar Papenburg boven in Duitsland om de Friesenweg naar Osnabrück te wandelen (180 km), daar aangekomen direct weer naar Wildeshausen voor de Pickerweg (?? Km). Als ik wederom in Osnabrück kom ga ik over op de Wittekindsweg naar Porta Westfalica om daar verder te gaan Weserberglandweg
Ik begon meestal net voor zonsopgang, naam bij de eerste bakker die ik tegen kwam een broodje, met de lunch een Servische bonnensoep en als het begon te schemeren zocht ik een Zimmer Frei of klein hotelletje op. Mijn rugzak bepakt met 2 stel shirts, 2 slips,2 paar sokken. Dagelijks waste ik en stel, deze hing ik te drogen op de rugzak. Vaak liep ik op een dag wel 60 tot zelfs 111 km (Toddenweg)
In het plaatsje Ankrum aan de Friesenweg ben ik ’s avond in een zaal om wat te drinken als er een Band speelt. = Deze werden aangekondigd of ze de Rolling Stones waren. Als ik plotseling de ene tegen de ander hoort iets in het Nederlands hoor zeggen. Roep ik op daarop spreek je Moerstaal, het contact was gelegd en aan de bar hebben we samen later nog wat gedronken. Het bleek een groep te zijn uit mijn eigen Leiden, die toen zelfs met een top 40 nummer aan de top stonden.
Soms kwam ik iemand tegen en liep ik samen een stuk verder en werd er maar een korte dag afgelegd.
Op de Wittekindsweg In Bad Essen maakte ik mee ik kwam daar aan wandelen bij een Gasthaus in de bossen en vroeg of ik daar kon overnachten. Eigenlijk waren ze nog gesloten, maar omdat ze toch met Pasen open gingen waren de kamers klaar en kon ik een nacht slapen. Als ik aan de bar zit komt de eigenaar ook naast me zitten hij werkte in de bossen en we dronken een biertje samen met een ijskoude snaps. Het was gezellig, als er plotseling enkele zwarte auto’s aan komen, waar heren in jacket uitkomen. Ik dacht de raad van Elf en er werd, die avond heel wat afgedronken en gelachen tot diep in de nacht.
Toen ik ’s morgens rond vijf uur weer op pad wilde had de eigenaar eieren met spek voor me gebakken en als ik wil afrekenen, zegt die je bent mijn gast geweest. Ik heb jaren niet zo gelachen als gisteren. Nu bleek dat de Raad van Elf doodgravers te zijn geweest die klaar waren met hun werk.
Als ik een jaar later weer komt ben ik direct weer zijn gast, daarna durfde ik niet meer aan te gaan om niet als een klaploper door te gaan.
Deze ochtend was het landschap wit en het was zondag ik wandel door een wit landschap alles was zo mooi. De zon schijnt en de sneeuw ligt op de takken van de dennenbomen. Ik geniet van het landschap ik hoor in de verte klokken luiden van een kerkje en plotseling sta ik op hoogte en kijk over het onderliggende dal heen. Er liggen drie kleine dorpje beneden en de kerkklokken roepen de mensen op om naar de kerk te komen. Het is zo sprookjesachtig en mooi. Ik ga zitten en laat het op mij inwerken en drink uit mijn thermosfles met koffie.
Ca 6 jaar later
Wandel ik dezelfde wandeling over de Witte Kindsweg als OLAT-clubreis met een groep van OLAT. Karel en Jolanda Glorie waren er ook nog bij. Ik wilde bij het kleine hotelletje koffie drinken. Helaas het was weg en er stond een grote horeca bedrijf van een keten.
Als ik de deelnemers vertelt dat ik de dag erop zo mooi uitzicht en belevenis had gehad. Wat was het een teleurstelling als je op deze plek komt en er geen uitzicht meer was, door dat de kleine dennenbomen ondertussen zo hoog geworden waren dat er geen zicht was.
Terug naar mijn tocht. Ik wandel over de Toddenweg en ben vroeg begonnen voor het licht was en als het begint te schemeren zie ik dat ik niet veel kilometers meer heb tot Oldenzaal en besluit door te wandelen in donker kom ik na 111 kilkometer in mijn hotelletje aan.
De volgende dag weer op pad op de Hanzeweg en het regent de hele dag.
Ik besluit een B&B 25 kilkometer voor Deventer te nemen. Ik bel bij de mensen aan en krijg mijn kamer en wil me omkleden en droge kleren aan trekken. Maar alles was nat mijn hele inhoud van de rugzak. De mensen waar ik overnachtte gaven me een droge kamerjas en terwijl mijn kleren op een rekje naast de kachel droogde vertelde ik mijn verhalen van de afgelopen week.
De volgende dag nam ik afscheid, maar het regende weer. De lust was over en toen ik in Deventer arriveerde nam ik het besluit om te stoppen en naar huis te reizen.
Ik kwam thuis en mijn vrouw zei “Ben je nu al thuis” dacht dat je nog een paar dagen oefening had. Trouwens ze hadden ook voor je gebeld van de kazerne. Ik weet nog dat ik een smoes maakte van dat de administrateur nooit iets wist van de oefeningen en dat ik wat eerder terug mocht.
