nlcsenfrdehuidltnorues

Nieuwe lezers

  • MeganOvalk
  • Dayanaabozy

inloggen

45.8% 
29.1% 
10.4% 
2% 
2% 
2% 
2% 
2% 
2% 
2% 

Gisteren: 1
Deze Week: 1
Vorige Week: 20
Deze Maand: 36
Vorige Maand: 47
Totaal: 8109

www.TT-wandelreizen.nl

wandelen Camino de Santiago de Compostela

USA Texas IML-walk Arlington wandelreis

TT-wandelreizen samen wandelen IML-wals over the World

Wandelen in Thailand

50 zonder rand met jaartallen wit thumb

Gebruikerswaardering: 5 / 5

Star ActiveStar ActiveStar ActiveStar ActiveStar Active
 

Dagboek van een wandelaar – Geen diploma

Ik vond het werk altijd veel belangrijke dan school en als het druk was met partijen dan ging ik niet naar school maar bleef ik gewoon werken. Mijn werkboekje werd wel altijd netjes door de chef afgetekend en ik deed het op school best goed. Behalve de talen, die waren niet altijd alles.

Ik weet nog dat we een leraar Duits hadden die we makkelijk konden afleiden want als we vb. een oud tegeltje hadden begon hij daar de hele les over. Moest je een proefwerk maken dan keek je gewoon in je boek.

Behalve toen we een proefwerk moesten maken, vlak voor het examen. Hij bleef toen naast me staan en zei: ‘Het is nu een stuk moeilijker hé.’ Dus hij had me altijd doorgehad…

Maar uiteindelijk mocht ik geen examen doen, ondanks al mijn goede cijfers maar een nog hoger absentiecijfer. Ik vond dat niet eerlijk en ging kijken naar een andere baan.

Hotel des Indes

hotel des indesHet werd Hotel des Indes, daar kwam ook de ministerraad eten. Ik durfde daar niet direct als chef de partie te solliciteren, maar met mijn goede getuigschrift van de heer Ter Meij en chef-kok Heijmans werd ik direct aangenomen als aide de fourneau. Nu hoefde ik dan geen kolen te sjouwen, want er werd daar gekookt op kolenfornuizen. Ik kwam in de koude keuken en hielp als het niet druk was ook de patissier met het gebak en puddingen maken. Door een ongeluk van de patissier moest de kok van de open keuken voor hem invallen  en kreeg ik de functie van chef de partie tournant. Ik moest op alle parties invallen op de dag dat de chef de partie vrij was.

Eén ding liet ik niet van mij afpakken en dat was ijs halen. Daarvoor moest je naar de tweede verdieping in het hotel, daar was een machine voor ijsblokjes. Maar daar was ook de was- en strijkkamer en daar werkte een erg leuk meisje. Je mocht ook niet over de trap door het hotel, nee via de lift en dan moest je kijken dat er geen gasten in de buurt waren

Op een bepaald moment kwam de consulent van het leerlingenwezen in de keuken en trof mij daar. Hij vond dat ik mijn opleiding had moeten afmaken en na een gesprek met mijn ouders en de chef-kok zou ik weer een jaar naar school gaan om dan mijn examen te doen.

Echter, nadat ik de eerste keer naar school geweest was, kwam de bedrijfsleider in de keuken. De chef-kok was vrij en hij vroeg me waar ik gisteren geweest was. Ik vertelde dat ik naar school geweest was. Hij zei: ‘Dan ben je nu weer commis, want een chef de partie gaat niet naar school’ en hij scheurde mijn werkovereenkomst kapot voor mijn ogen.

De chef-kok was er niet om me te hulp te komen en ik weet ook niet of dat wat uitgemaakt had.

Dat was op een vrijdag en we kregen in de middagbreak ons loonzakje. Trouwens, als het werd uitbetaald dan moesten enkele koks altijd hun gokschulden van het kaarten betalen. Ze deden aan pokeren en zwikken. Ik heb het één gespeeld maar dat was niets voor mij, daar ging te veel geld om.

restaurant t hout

Maar na het ontvangen van mijn loonzakje ging ik naar restaurant ’t Hout aan de Lange Poten en vroeg of ze een kok nodig hadden en of ik kon komen werken.

De chef vroeg wanneer ik kon beginnen en ik antwoordde ‘morgen’. ‘Dan ben je aangenomen’, zei hij.

Het was kwart voor acht toen ik mijn messen bij elkaar zocht en begon in te pakken. De souschef vroeg wat ik ging doen. ‘Naar huis want ik mag onder de 18 jaar niet na 20.00 uur werken en ik ben nu weer commis. De bedrijfsleider heeft mijn contract doorgescheurd, ik heb mijn loonzakje en als ik mijn vakantiegeld niet krijg laat ik dat wel via de bond ophalen’.

De volgende dag begon ik bij t Hout. Daar had ik het wel naar mijn zin, maar ik wandelde veel en de chef-kok nam me dat niet altijd in dank af, want als ik een wandeltocht had kon ik niet overwerken.

Elfsteden wandeltocht

In de brievenbus viel in die tijd een oproep als buitengewoon dienstplichtige om voor op de keuring te verschijnen van het Ministerie van Defensie. Ik had me ingeschreven voor de Elfstedentocht maar ik kreeg te horen dat ik geen vrij kreeg van de chef-kok. Dus nam ik ontslag en ging gewoon naar de Elfstedentocht. Dat jaar liep ik met de grote mannen mee zoals Anne Sinnema, Wiebe Teensma en Ike. Die wisten allerlei mooie paadjes dwars door de weilanden.

friese elfstedentochtPrachtig. Bij de Elfstedentocht kreeg je in alle plaatsen wel iets extra’s. In Sneek Kng-pepermunt, in IJlst chocolademelk en een mandarijn, in de rust bij Balk Rivella. Daarvandaan met de boten over het meer naar Sloten. Ja, ik vond het een geweldige tocht.

De weg naar Steins was een lange rechte weg. Daar kon je lekker tempo maken. Dat deed je al snelwandelend.

Maar na de Elfstedentocht had ik geen werk meer en ik had thuis niets gezegd. Mijn moeder vroeg of ik niet naar mijn werk moest. Ik vertelde dat ik nog een paar dagen vrij was. Elke dag keek ik in de Haagsche Courant naar banen. Toen ik na drie dagen nog niet was gaan werken, moest ik het wel opbiechten  aan mijn moeder. Ik mocht het niet aan pa laten weten want dan had ik pas last…

Ik zag gelukkig een advertentie van zelfstandig werkend kok bij A&P Automatiek in de Schoolstraat in Den Haag. Ik ging erheen, het salaris was goed (175 gulden) en ik werd meteen aangenomen.

kroketten draaienDe volgende ochtend begon ik. We moesten 5 000 kipkroketten en 10 000 rundvleeskroketten maken, allemaal met de hand. Met een ijsknijper en met de hand draaien. Opstijven en dan tweemaal doorhalen, dat deed je met vier stuks tegelijk. De volgende dag 5 000 bami- en nasihapjes en 1 000 spaghettihapjes. Die spaghetti met de massa vermengen met de hand viel niet mee, want de natte pasta pakte niet met de salpicon, die erdoor moest.

De derde dag 1 000 nierbroodjes (wie kent die nog?) en bouillon trekken en salpicon maken voor de volgende dag.

Na drie weken lag ik mijn bed nog kroketten te draaien en door te halen. Toch kreeg ik het werk snel onder de knie en was zelfs op een dag al om 16.00 uur klaar. Toen moest ik van de baas achter het loket frites verkopen.

Je gelooft het of niet maar ik wilde nooit in de openbaarheid. Ik stond dus ook nooit achter koude buffetten die ik gemaakt had. Maar nu moest ik wel.

automatiekMijn eerste klant was een meisje , die om patat mét vroeg. Die deed je dan in zo’n puntzak met een papier eromheen en je trok aan zo’n mayonaisepomp. De mayonaise stroomde aan alle kanten over de zak heen. Dus die kon ik niet geven en gooide hem weg.

Toen moest ik van de baas achter de automaten. Die moest ik bijvullen, maar dat was haast niet bij te houden. Soms was je ze aan het bijvullen en dan had je het klepje nog niet dichtgedaan. Dan hadden ze een gratis kroket.

Nee, dit was niets voor mij, maar ik kon ook geen ontslag nemen, dat kon ik niet maken thuis.

Ik zag een advertentie in de Haagsche Courant dat Defensie korporaal-koks zocht bij de Landmacht. Bij de Landmacht daar wandelden ze ook. Ik dus naar de Grote Markt 40 me aanmelden en werd aangenomen. In mei moest ik opkomen, maar zo lang hield ik het niet vol bij de automaten.

Ik reed naar Hoornwijk en vroeg of ik daar mocht werken tot mei. Chef-kok Heijmans zei dat hij me niet het koksvak had geleerd om soldaat te worden maar dat ik mocht komen werken. De volgende dag moest ik beginnen, op zondag.

Het voordeel bij de automaten was dat ik elke zaterdagmiddag en zondag de hele dag vrij was. Dus dat was mijn wandeldag en ook alle avonden was ik vrij.

Dus ik kon trainen in Rotterdam bij RWV op het Lange Pad of in de sportzaal in de winter. Dus geen Hoornwijk voor mij.

De volgende maandag kwam ik thuis van mijn werk en mijn  moeder zei dat ik direct naar Hoornwijk moest, maar ik wilde eerst eten want ik vond dat die me de zaterdag niet goed behandeld had.

Na het eten ging ik naar het restaurant en de chef nam me gelijk mee, naar beneden naar de directietafel. Met meneer en mevrouw Ter Meij. Ik kreeg een bel (glas) cognac toen ik erom vroeg.

In die tijd liet je die nog flamberen vooraf. Dat was leuk voor de show. De baas ging een nieuwe auberge openen in Zierikzee ’t Gildenhuys en vroeg of ik daar kok wilde worden. Dan kon ik eerst tot april in Hoornwijk werken en zou dan eerst nog een tijdje in ‘Poorthuys’ in Zierikzee. Als de zaak dan klaar was zou ik in ’t Gildenhuys’ beginnen.

Yes! Ik had werk tot april en zou in mei in dienst gaan. Dus de automaten opgezegd en weer werken in Hoornwijk. Ze hielden nog rekening met mijn wandelen.

NLAWB teamwedstrijdenIk snelwandelde best goed en wist als tweede te finishen bij de clubkampioenschappen die door de NLAWB (Nederlandse Lange Afstand Wandel Bond) werden gehouden. Daaraan namen alle Lange Afstand Verenigingen deel met team van 4 personen.

Met de nachttochten was het wel schipperen, om dat met de diensten te plannen, maar het was winter en dus werd er meestal niet meer dan 40 km gewandeld. Voor mij in die tijd zo 5 tot 6 uur wandelen.

April naderde snel en ik kon het toch niet over mijn hart krijgen om op de bewuste dag gewoon niet naar Zierikzee te gaan. Ik besloot uitstel te vragen bij het leger en dat werd me verleend tot november 1967.

rentalcars 1

Search for Car Rental