Schietserie Bergen Hohne
Ik kom op de kazerne en moet de keukenwagens direct weer klaar hebben voor na nieuwjaar voor de Schietserie. Ik krijg van de S1 (Hoofd Personeel zaken) te horen dat ze een woning voor me hebben in Geldrop. Krijg een jeep te beschikking en we rijden naar Geldrop. Het is een flatgebouw, Reinoutlaan 246 kan bel bij de buren aan om te vragen of ik even mag kijken naar de indeling.
Het is mooi en ruim en rijden terug “ik heb een huis” belde ik naar mijn vrouw. Maar moet wel eerst op schietserie, maar daarna kunnen we verhuizen.
Begin januari ga ik met de kwartiermaker groep vooruit naar het kamp Hohne. Ik krijg daar een keuken, dus de keukenwagens kunnen gewoon ongebruikt blijven. Er is een grote eetzaal waar de huzaren komen eten.
Er zijn ook nachtschietoefeningen en als ze dan terugkomen heb ik soep, maar ook kroketten en frikandellen. Deze verkochten we en op elke frikandel en kroket was 5 of 10 Pfennig opslag voor de koks en hofmeesters. We waren open tot een half uur na terugkomst van het laatste voertuig van de oefenende eenheden na nachtschieten.
In het weekend was de lunch van zaterdag altijd een uitgebreide rijsttafel na afloop van het werk, want zaterdagochtend was er altijd onderhoud.
Trouwens elke ochtend hadden we om 09.00 uur inspectie in de keuken dan kwam de waarnemend Bataljon commandant de gebouwen en keuken inspecteren. Dan mocht er niet gewerkt worden vond dat maar wat lastig.
We gingen uit in de plaats Celle als we vrij waren en soms ook wel gewoon door de weeks.
Op een avond kreeg ik van mijn koks en hofmeester een groot limonade glas aangeboden met Ratchputch (dan was een hele sterke kruidenbitter). Als je dat dronk ging dat direct door naar de tenen en als een raket weer naar boven. Maar als je dan een slok bier nam was het beheersbaar. De dienstplichtige dachten deze jonge sergeant op deze manier te pakken te nemen. Ik zei ha, mijn lievelingsdrankje en dronk het glas leeg. Wat baalden ze, want ze hadden er toch wel een 20 Duitse Mark voor betaald.
Als we uitgingen deden we dat in uniform, maar omdat ik natuurlijk commandant was werd ik er soms wel op aangesproken als de tenuen van de koks en hofmeester niet in orde waren.
Op een moment zat ik nog gezellig te babbelen met het vrouwelijk schoon in een bar, toen ene van mijn mensen kwam “sergeant wanneer gaan we weer terug”, nam me toen voor niet steeds met de jongens op stap te gaan.
Ook kwamen we een nacht terug en waren er twee van mijn kok op rapport gezet, omdat ze niet aanwezig waren met het appel. Ik mee op rapport en zei wat heb U nu gedaan, deze koks hebben moeten werken. De plaatsvervangend commandant stond er bij en moeten lachen, want hij had ons tegen 23 uur nog met de taxi zien vertrekken.
Wat een vaste grap was als er een nieuwe kornet of vaandrig was, dat men over Siebensteinhausen had dat je daar zo goed kon uitgaan. Dan namen ze een taxi en werden ze afgezet op het oefenterrein bij een gehucht van 7 stenen bouwvallen.
Als kok kwam ik ook vaak in de officiersmess, wat ik wel mooi vond. Als een andere onderofficier daar kwam meldde die zich netje bij de messpresident of de hoogst aanwezige en aan mij vroegen ze meestal direct kokkie wil je wat te drinken.
De een na laatste avond tijdens de Schietseries werd in de bar en messes het tapbier uit, dan kon je voor 10 penning een biertje krijgen. Ik had met een korporaal Arie een aantal gedronken en hadden nog geen zin om te gaan slapen. Dus het plan werd we gaan door in Fallingborstel, maar daar was op een doordeweekse avond om 01.00 uur ook niets meer te beleven.
Dus werd Walsrode geopperd door Arie, maar ik zei voordat we daar zijn gaan ook daar de bar dicht. Ik weet nog wel een zaak in Ebbinghausen, daar kost het biertje of cola/rum wel 10 Duitse Mark maar die club blijft tot 4 uur ’s morgens open. Dus wij met een taxi daarheen. Als we zijn een mooi plaatsje hadden gevonden, had ik oogcontact met een dame, die en show met sigaretten uitvoerde op het podium. Ze rookte ze op verschillende manieren. Een andere dame kwam op mijn schoot zitten en ik verder , dat het geen zin had.
Nu geloofde ze niet dat ik geen zin had. Maar toen kwam de dame van de show gekleed als Eva van het podium direct naar ons toe en zei “dat de ander me moest verlaten”. Ik zei nogmaals dat het geen zin had, en dat ik helemaal geen geld had en maar een arme militair was.
Ze zei als ik haar een drankje gaf van 5 Duitse mark, dan kreeg ik er een van haar. Dus ik dacht ach waarom niet gaf haar 10 mark en dacht die zie je nooit meer terug. Maar tot mijn grote verbazing kwam ze terug met een biertje en een drankje voor haar gaf mij 5 mark terug. Vroeg of Arie mijn vriend was en kwam even later met een vriendin terug. We dronken nog een drankje gezamenlijk en er werd wat gekust en meer, het was zelf zodat op een moment de twee allebei de jurk om hun middel hadden. We hadden de aandacht van meerdere bezoekers in deze club.
Op dat moment kwam er iemand achter de bar vandaan en ik zei Arie ik denk dat we iets te ver zijn gegaan, maar degene kwam vragen of we een fles champagne van huis wilden. Nu daar zeiden we geen nee tegen en er werd ons gevraagd of we bij de dames wilden blijven slapen.
Ik dacht het kan me niets schelen, maar dan 60 mark kunnen ze me toch niet afnemen en zei ach waarom niet. We verlieten de zaak en gingen naar een caravan op het terrein. We hebben nog gedobbeld wie de slaapkamer en wie in de huiskamer bleef. Ik moest genoegen nemen met de huiskamer en mijn dame vroeg hoe laat mijn taxi kwam.
Ik zei ik heb helemaal geen taxi besteld. Nu dat moest wel want anders konden we niet meer terug naar de kazerne. Hoe laat ik zei ik moet toch wel om 7 á 8 uur in de keuken zijn, dus zij weg om die taxi te bestellen. Ik heb nog nooit iemand zo vervloekt als die taxi chauffeur. Ze vroeg of ik wilde blijven, maar dat kon natuurlijk niet want we moesten met de colonne weer terug naar Nederland.
Een Schietserie later zat ik aan de andere kant van de tankbaan. Ik belde haar op en zei mijn naam Theo, "" welke Theo" zei ze. Ja dacht ik ze zal er wel meer treffen maar vertelde dat van de Schietserie in september.
Ze vroeg of ik naar haar kwam. Ik vertelde dat dat voor mij te duur was. Ze zei ik kom naar jou toe. Ze heeft in de buurt een hotelletje geboekt en kwam me elke avond nadat ik klaar was met de warme maaltijd ophalen. Dan gingen we op haar kosten uit en ze zorgde dat ik voor het ontbijt weer terug was op de kazerne.
