OP ZOEK NAAR HET ECHTE PELGRIMSGEVOEL
Saint Alban-les-Eaux
22 augustus 2011 - LUXE LEVENTJE - RUGZAK
Het is even voor zessen als ik weer wakker word. Ik zet koffie terwijl de andere Theo de afwas doet op onze kamer. Om kwart voor zeven staat iedereen klaar bij het busje. Over een ding zijn wij het helemaal eens: de kamers in dit hotel zijn ruim en mooi.
Onderweg naar het startpunt maken we nog een snelle stop om wat stokbroden en croissants in te slaan. Op dit moment is het nog een draaglijk temperatuurtje, maar het is vannacht maar weinig afgekoeld en weldra zal de zon weer genadeloos toeslaan.
We verlaten Saint-Alban-Les-Eaux langs een laan omzoomd door platanen en dalen af in het dal. Het duurt maar even of er wordt ook weer geklommen. Ook vandaag wandel ik met volle bepakking op mijn rug. De waterzak is gevuld met ruim 2 liter water. Verder genieten wij volop van mooie uitzichten op het dal van de Loire.
We bereiken Lentigny. Theo staat daar al te wachten met koffie en brood, dat is dan gelijk ons ontbijt voor vandaag. Gelukkig kunnen we ook terecht voor een mooie gemeentestempel, maar verder is hier alles gesloten. In de loop van de morgen passeren wij het 18e eeuwse kasteel Châtelus. In een nabij gelegen weiland hebben een aantal hengsten wel erg veel belangstelling voor een paar merries in het weiland ernaast.
Een tijdje laten bereiken we het tweelingdorp Saint-Jean-Puy en Saint Maurice sur Loire. Ook hier wacht Theo met een bakje koffie. Ondanks de toenemende hitte gaat die er goed in. Wij genieten ook nog steeds van het prachtig uitzicht op de Loire en de Gorges de Loire. Persoonlijk maak ik nog even een rondje door het stadje, bezichtig de Donjon en de plaatselijke kerk. Hier zijn veel oude muurschilderingen uit de 13e eeuw te bewonderen, waaronder een St. Jacobspelgrim, die pas in 1999 werd herontdekt.
Het is genieten van de omgeving waar we nu doorheen wandelen, maar even later tijdens een klim gaat er toch iets fout. In de omschrijving staat dat we na de afdaling haaks naar het oosten moeten afbuigen, maar ik ben alweer aan het klimmen.
Er is ook geen markering meer te zien. Ik ga terug en kom bij een begroeide weg, maar daar valt ook nergens een markering te bespeuren en het pad is verderop ook onbegaanbaar. Ik probeer nog een ander pad, maar dat loopt ook dood. Dan merk ik dat ik ook mijn routebeschrijving ben kwijtgeraakt. Ik besluit die eerst te gaan zoeken en vind hem een paar paden terug, waar ik eerder de markering zocht. Ik ben helemaal het spoor bijster en bel even naar de anderen om te informeren.
Juist op dat moment komt Arie aanlopen en die heeft gelukkig een GPS die nog werkt. Wij besluiten om het dorpje Bully in te geven en die richting op te gaan. Eerst komen wij toch weer op een doodlopend pad en kiezen dan ten einde raad voor een pad dat helemaal naar boven klimt. En daar vinden we warempel de goede markering. Ik houd het niet meer van de warmte en mijn rugzak weegt steeds zwaarder na die paar klimmen.
In Bully vinden wij ook geen café, waar ik zo op gehoopt heb. De verzorgingspost staat er wel, het is echter maar een mager schaduwplekje bij een kerkhof. Er is gelukkig wel een waterkraan. Ik draai hem wijd open en spuit me helemaal nat. Dat koelt wel iets af. Uitgeput en drijfnat drink ik wat Theo mij aanreikt. Gelukkig kom ik weer bij mijn positieven en drink nog een kop gevulde soep en een yoghurt.
Zodra de anderen weer aanstalten maken om verder te wandelen, neem ik toch nog even een kop koffie en maak gebruik van de kraan om mijn voorraad aan te vullen. Gelukkig zie ik dat ik daar mijn bril nog heb liggen. Ik besluit verder te gaan met een kleinere rugzak. De puf om foto’s te maken is echter helemaal over. Ik ben echt doodmoe en vraag me af hoe dat in de komende weken verder zal gaan.
In het plaatsje Dancé wacht Theo op ons bij de kerk. Ik zoek even verkoeling in de kerk, of ben ik toch op zoek naar bezinning? Ik weet het niet , maar het geeft me in ieder geval een rustig gevoel en het is er koel.
Daarna probeer ik nogmaals totale afkoeling te vinden onder een kraan bij een grote kuip. Terwijl ik daar even later in het gras lig, laat Theo nog eens 10 liter koud water over mijn rug stromen. Heerlijk is dat!
Voor vandaag resten ons nog 4 kilometer en ik besluit ook mijn nieuwe Teva’s maar eens uit te proberen. Enigszins ontspannen begin ik zo aan de laatste kilometers. Dan, toch nog een tegenvaller als aan het eind van de rit ook het enige café gesloten blijkt te zijn. Wij gaan niet bij de pakken neerzitten en drinken een biertje uit eigen koeling en rijden vervolgens richting Roanne voor onze overnachting.
Ik ben uitgeput als we daar aankomen, neem een ijskoude douche en val op bed in een diepe slaap.
Omstreeks 19 uur word ik weer wakker en besluit toch maar even naar het Chinese buffet te gaan, want dat is me gisteren uitstekend bevallen.
Daarna neem ik het wandelschema van de komende dagen nog eens door. Er is wat ruimte om te schuiven met de afstanden, maar wij willen in ieder geval maandag in de voormiddag Le Puy bereiken.
Mogelijk kunnen we op een avond wat langer doorwandelen, dan is de hitte wat draaglijker. Vandaag was de temperatuur de hele dag tegen de 40 graden. Dat hou je wel een voormiddag vol, maar in middaguren moet je toch je rust nemen en de schaduw opzoeken.
Nee, het leven van een pelgrim gaat niet altijd over rozen, ook niet van “luxe” pelgrims zoals wij.
En, dit luxe leventje zal ik volgende week zeker missen, als ik er alleen voor sta.
https://goo.gl/maps/jTrYUgyWXmmPeEAd8
Amions - Montverdun
23 augustus 2011 Rugzak
Het is nog geen half zeven als Theo van de Ven al in de tuin van ons hotel zit te wachten en nauwelijks een half uur later vertrekken wij naar Amions, het 25 km verderop gelegen startpunt van vandaag.
Daar ontbijten we, met z’n allen, onder een licht bewolkte hemel. Het ziet er naar uit dat de zon vandaag geen moeite zal hebben met de nog aanwezige wolkjes.
We wandelen over een rustige asfaltweg, die snel overgaat in een onverhard pad. Hier en daar ook wat bosschages en dat geeft schaduw. Vanuit een weiland staan de koeien ons belangstellend aan te gapen.
Een eind verderop heeft een zestal honden belangstelling, maar ze zijn zo klein dat ik mijn dazer niet hoef te gebruiken. Dat brengt me echter op het idee dat ding eens uit te proberen. Achter een hek staan wel een paar van die joekels en die druipen meteen met de staart tussen de benen af.
Onze eerste doorkomstplaats vandaag is Pommiers-en-Forez, een vestingstadje met een mooie kerk.
Even buiten de bebouwde kom, op een schaduwrijk plekje, heeft Theo van de Ven zijn post gestald. Wij drinken wat en hij heeft ook een mooie perzik voor ons.
We blijven maar even want het parkoers is lekker vlak en nu kunnen we kilometers maken. Bij een meer zie ik een statige witte reiger die vanuit een kale boom het hele gebied overziet. In Bussy-Albieux tref ik een café en daar laat ik mij een biertje goed smaken. Ik schaf wat postzegels aan om binnenkort eens kaarten naar bekenden te kunnen sturen. (Die van U is natuurlijk nog onderweg!)
Theo van de Ven wacht ondertussen een aantal kilometers verderop met een heerlijk gevulde soep.
Ik ga even languit op het veldbedje liggen, doe de ogen even dicht en ben vertrokken. Dan komen twee Duitse pelgrims aanwandelen, die op weg zijn van Cluny naar Le Puy.
Evenals een andere groep die we eerder troffen, zijn zij vier jaar geleden in Le Puy begonnen en ze zijn vorig jaar tot Leon gekomen. Ze vinden het nu echter te warm en denken dat het half oktober beter zal zijn om te wandelen.
We wandelen nu over een onverharde weg langs het kasteel van Beauvoir. Een heerlijk windje zorgt dat het vandaag niet te warm wordt. Ondanks dat de temperatuur rond de 30 graden schommelt, heb ik nu geen last van de warmte en de rugzak lijkt zelfs niet zo zwaar. Ik draag een licht overhemd over een isohemd en regelmatig giet ik daar wat water overheen.
Er volgt nog een lang stuk over de D42, maar gelukkig staat Theo onderweg met een stuk fruit. Hij belooft dat hij straks even voor Ste Agathe-la-Boutersse even zal wachten.
En dan zie ik een waterplas waarin gezwommen wordt. Ik bedenk me geen moment en even later lig ik heerlijk in het water te spartelen. Wat geeft dat een verfrissing!
Even voor vieren komen wij in Montverdun. Vandaag hebben wij ruim 28 km gewandeld en het ging allemaal zonder problemen.
De kok van het plaatselijk restaurant is er vandaag niet en daarom eten wij maar koude schotel. Daarna beklimmen we nog even een berg waarop de kerk is gebouwd en halen daar een pelgrimsstempel.
Er ligt ook een leuke gîte, maar wij hebben nog een nachtje te goed in ons hotel in Roanne.
https://goo.gl/maps/tP6AuuD7GnZ5HQGM6
Ik heb er al lange tijd de gedachte om mijn levensloop op papier te zetten. De vele ervaringen en ontmoetingen in mijn schrijfsels zal ik soms andere namen gebruiken, om mensen niet in verlegenheid te brengen. Ook zullen delen alleen te lezen zijn voor geregistreerde lezers, om dezelfde reden.