MIJN VOETTOCHT NAAR SANTIAGO DE COMPOSTELA
Vrije weergave blogverslag van -Theo Tromp - door Ad van Asten
Vele wisselende stemmingen, momenten van stoppen, bezinningen, kapotte schoenen en broek, maar toch het doel bereikt.
Deel 1 Vezelay - Noailly "De aanloop en toch maar de GR 3
Wij volgen in de komende edities het wandelrelaas van een bijzondere pelgrim op zijn weg naar Santiago de Compostela. Theo Tromp, de wandelende reiziger is bij OLAT vooral bekend om zijn vele activiteiten die hij in het verleden voor de club heeft georganiseerd. Al sinds 2007 organiseert hij nu op persoonlijke titel groepspelgrimages naar het Spaanse pelgrimsoord. Het grote voordeel bij deze wandelingen is dat het bedje 's avonds gespreid is en dat de rugzak niet zelf gedragen hoeft te worden. Ook op deze tocht zal Theo enkele weken in gezelschap wandelen van dergelijke pelgrims die op 'comfortabele wijze' hun aflaten proberen te verdienen. Het grootse deel van de tocht zal Theo zijn rugzak echter zelf dragen en aan den lijve ondervinden hoe zwaar zo'n tocht in werkelijkheid is.
lees verder - Mijn voettocht naar Santiago de Compostela - Vezelay - Noailly
deel 2 Noailly - Estivareilles "nog steeds niet het pelgrimsgevoel
Gisteravond hebben wij op de terugweg naar ons hotel een waterkoker gekocht, zodat we in de ochtend op de hotelkamer heet water hebben om koffie te kunnen maken. Het is zes uur als ik wakker word. Ga me vlug douchen en dan direct water koken. Om kwart voor zeven is alle bagage in de bus en drinken we buiten een bakje koffie. Het is vandaag 21 augustus. Het is lekker weer en op de weg naar de start koop ik nog snel wat verse croissants en chocoladebroodjes. We zijn om 8 uur weer bij ons startpunt bij Noailly. Vanaf hier is het nog 1750 kilometer naar Santiago."
Lees verder Noailly - Estivareilles
deel 3 Estivareilles - Le Puy - Saint-Privat-d'Allier "Alleen" verder op pad
"Ik vermeem dat de anderen wel goed zijn gevorderd en in het restaurant zijn gearriveerd. Wij gaan weer op pad over paden die inmiddels zijn veranderd in rivieren, af en toe gaan wij tot halverwege onze knieën door het water. Totaal doorweekt komen wij een tijd later aan in het restaurant. We sluiten ons bij de rest van de groep aan en beginnen aan de maaltijd. Natuurlijk kan ik slechts nederig het hoofd buigen als er smalend over een reisleider zonder reizigers wordt gerept. Maar goed, dat zijn de risico's van het vak."
Lees verder Estivareilles - Le Puy - Saint-Privat-d'Allier
deel 4 Saint-Privat-d'Allier - Nasbinals
"Uiteindelijk bereik ik het gehucht Le Chier en vraag daar bij het Chambre du Hotes Romaine om water. Ik word echter onvriendelijk doorverwezen naar de pomp even verderop. Daar lees ik op een bord dat het water niet drinkbaar is. Een paar kinderen laten mij zien dat er zelfs een paar dikkoppen in het water zitten. Dus maar weer verder tot ik bij een andere Chambre kom, waar de ontvangst veel vriendelijker is. De waardin geeft me zelfs de keuze uit water of wijn. Ik houd het toch maar bij water. Even kom ik in de verleiding om hier te overnachten, maar ik ga toch door naar Saint-Privat d'Allier. Daar neem ik de eerste de beste gîte."
Lees verder
Saint-Privat-d'Allier - Nasbinals
deel 5 Nasbinals - Livinhac-le-Haut 3 september (vervolg)
"De Chemin du Saint Jacques biedt voldoende reden om daar een nieuw café te bouwen. De koffie met koek smaken goed. Zo'n 10 km verderop maak ik nogmaals een stop bij Rieutort-d' Aubrac. Ik bestel daar een biertje en een omelet. Het is inmiddels half twee en ik vind dat ik het wel verdiend heb. Mij valt vandaag vooral de verandering in de natuur op: geen sprinkhanen, krekels en hagedissen die plotseling voor je voeten weg schieten, maar wel veel meer prachtig bloeiende bloemen en heidestruiken in volle bloei. Het landschap is ook veel opener met verspreid veel grote rotsblokken. Het graniet van het Margeride gebergte is nu geheel verdwenen. Bij de schilderachtige brug over de Bes beek, kan ik de verleiding niet weerstaan en volg het voorbeeld van een paar dames die met de voeten in het heerlijk koude water zitten. Dat geeft verkoeling aan het hele lichaam."
Nasbinals - Livinhac-le-Haut
deel 6 Livinhac-le-Haut - Mathiex 7 september (vervolg)
"Het zijn zo van die kleine dingen, die je tegenkomt en indruk op je maken. Net als het steeds weer horen van de elk half uur slaande kerkklokken in de dorpen waar je doorheen wandelt. Momenteel wandel ik in een wolk, het regent niet echt maar het blijft vochtig. Ik vraag me af of ik mijn cape om zal doen? Iets later denk ik dat ik fout ga, maar net als ik de GPS wil raadplegen, haalt een Parissienne me in en zij verzekert me dat ik goed zit. Even verder houdt ze haar pas in en ik wandel even later weer alleen. Iets verder bij een picknickplaats, trek ik toch maar mijn poncho aan. De Parissienne komt weer langs, maar een paar honderd meter verder zie ik haar in het gras zitten. Ze heeft honger en wil graag pauzeren. Ik geef haar een stuk chocolade, want ze heeft niets bij zich. Daarna wandel ik weer door."
Livinhac-le-Haut - Mathiex
deel 7 Mathiex - Marsolan 12 september (slot vorige aflevering)
"Na een klim vanuit het dal bereik ik de plaats Mathiex. Hier breekt de zon door op het moment dat ik langs de gîte wandel die de dames gisteren hebben aangeraden. Ik neem een bakje koffie, want ik wil het voortaan toch rustiger aan doen. Het zwembad lonkt en er blijkt zelfs internet in de gîte te zijn. Er blijkt nog plaats te zijn en ik bedenk me geen moment. Een dag rust zal me zeker goed doen. Morgen zal ik er een langere dag van maken, maar ik lig toch nog 2 of 3 dagen voor op mijn schema, want voor Cahors had ik eigenlijk 2 dagen uitgetrokken."
Mathiex - Marsolan
deel 8 Marsolan - Aire sur l'Adour 17 september (slot vorige aflevering)
"Tijdens het tafelgebeuren overpeins ik de verschillende tafelgewoontes in de landen om ons heen. In Groot-Brittannië en Ierland is een uitgebreid ontbijt gebruikelijk en als je daar voor een continentaal ontbijt kiest, krijg je het sobere van de Fransen voorgezet. Die ontbijten alleen met stokbrood en wat jam. De lunch of het diner is wel uitgebreider met vaak kaas. Je moet het hier echter wel met maar 1 bord doen en maar 1 bestek voor de hele maaltijd. Met stokbrood maakt men dan het bord schoon voor het volgende gerecht. Salade is bij ons een groente bij het hoofdgerecht, maar wordt hier als zelfstandig gerecht of als voorgerecht gegeten. Ook de wijze van betalen is bij de Fransen totaal anders dan bij ons in Nederland. Je ziet hier iedereen cheques uitschrijven voor de kleinste bedragen, iets wat bij ons als lang 
verleden tijd is."
Marsolan - Aire sur l'Adour
deel 9 Aire sur l'Adour - Maslacq 20 september (slot vorige aflevering in OLATNieuws 7/8)
"Ik wandel ook nog even naar de andere Pelgrimsherberg en zie daar twee van de drie dames die ik de afgelopen periode vele malen heb gezien en ook Henri en zijn maat zijn hier. Van hen verneem ik dat Corriene een dag voor ons uit wandelt, ze hebben dat gezien in berichtjes in kerken waar ze binnen zijn geweest. Minnie is vanuit Moissac terug naar huis gegaan, ze kon maar 8 dagen wandelen en had bovendien last van haar knie. Arlette moet nu ook afbreken wegens een ontstoken scheenbeen, dus worden de anderen nu opgevangen door Henri. Als ik hen vertel dat ik maar niet kan slagen om een nieuwe broek te kopen en dat er een flink gat in mijn huidige broek zit, biedt zij meteen aan om mijn broek te maken. Dus even later zit ik rustig te wachten, terwijl zij handig met naald en draad bezig is. Alle naden krijgen nu een extra versteviging.
Aire sur l'Adour - Maslacq
deel 10 Malacq - Orisson 23 september (slot vorige aflevering in OLATNieuws 10)
Ik verblijf deze avond en nacht in het dorp Malacq. Dat komt goed uit in mijn planning om over 3 dagen in Saint Jean Pied de Port aan te komen. Tot daar resten nog ongeveer 70 km die ik zodoende op mijn gemak kan overbruggen. In deze gîte is echter geen internet en ik kan me niet heugen dat ik me eerder zo eenzaam en verveeld heb gevoeld. Er zijn slechts drie Franssprekende pelgrims. De maaltijd die we voorgeschoteld krijgen bestaat uit zuurkool en puree met spek. Het toetje is een liter rode wijn. Behalve Lorainne, een Franstalige Canadese, verstaat er niemand Engels. In het dorp is evenmin iets te beleven, behalve dan een eigenaardig balspel dat een soort mengeling is tussen kaatsen en tennis. Ik ga terug naar de gîte en besluit een partijtje patience te spelen op een elektronisch apparaatje dat in de keuken staat. Om 21.00 uur ga ik slapen.
Malacq - Orisson
deel 11 Orisson - Ayegui (Spanje) 28 september (slot vorige aflevering in OLATNieuws 11)
Een Duitse is wel aan een heel bijzondere wandeling bezig. Zij heeft een weegschaal bij zich. Tijdens haar wandelingen maakt zij een studie over de gedragingen van het menselijk lichaam. Ze onderzoekt o.a. hoe lang het lichaam een bijzondere inspanning aankan terwijl gelijktijdig een dieet wordt gevolgd. Haar doel is beslist niet om Santiago te halen
Orisson - Ayegui
deel 12 Ayegui - Villafranca Montes de Oca
We wandelen daarom rustig door naar het plaatsje Ayegui, waar een pelgrimsherberg is gevestigd in de sporthal. Daar treffen we ook Agnes, Jurgen en de Duitser Volkert. Ik neem een douche en laat mijn voeten wat rusten.
Ze hebben vandaag weer goed hun best gedaan.
Een overnachting iun de pelgrimsherberg bekoort mij niet. Vooral de gezamenlijke meditaties en gebeden, die op hun programma staan, spreken mij vandaag niet zo aan. Natuurlijk zal ik er niet slechter van worden en die overtuiging wordt nog hechter na 2,5 lt rode wijn, die ik samen met mijn Duitse vrienden Volkert en Philip naar binnen werk. Deze nacht heb ik wel een extra deken, maar is het een snurker die me de hele nacht wakker houdt. Hij is immuun voor elke por die ik hem die nacht geef.
Ayegui - Villafranca Montes de Oca
deel 13 Villafranca Montes de Oca – Léon
"Voor ons is deze plaats (Villafranca Montes de Oca) vandaag het eindpunt. Phillip en ik nemen een douche en laten ons masseren. Daar knap je lekker van op. We zien Jurgen, die vanaf Santa Domingo is komen wandelen en ook Frank en Beata blijken in deze plaats te overnachten. Dus de groep is weer compleet. We eten goed en niet duur. Daarna zit iedereen druk te mailen. Het leven van een pelgrim is zwaar? Morgen maak ik een kortere dag, in twee dagen naar Léon wandelen, maar dan is wel al mijn speling weg."
Villafranca Montes de Oca – Léon
deel 14 Léon - Hospital de Orbigo – Santiago de Compostela
"In de ochtend maak ik de rugzak leeg, stop er wat broodjes, yoghurtdrank, jus d’orange en druiven in en ga op pad naar Puente del Castro. Op de brug kom ik Jurgen tegen, die net aan komt wandelen. Iets verder op neem ik een kop koffie in afwachting van mijn wandelgroep die ik hier zal opvangen. Samen met de groep gebruik ik de lunch op het pleintje voordat we de stad in wandelen. In de loop van de middag bezoeken we de kathedraal en verder brengen we de tijd door op het terras. De kennismaking met de groep verloopt prettig. Onderweg kom ik ook nog regelmatig bekenden tegen en het is altijd leuk iom hen weer te zien. Ook Phillip, Vera en Jurgen sluiten zich daarna aan bij de groep en begroeten elkaar. Ik denk dat alles wel klikt. Morgen gaan we naar Hospital de Orbigo"
Léon - Hospital de Orbigo – Santiago de Compostela
Ik heb er al lange tijd de gedachte om mijn levensloop op papier te zetten. De vele ervaringen en ontmoetingen in mijn schrijfsels zal ik soms andere namen gebruiken, om mensen niet in verlegenheid te brengen. Ook zullen delen alleen te lezen zijn voor geregistreerde lezers, om dezelfde reden.